Glicyna jest najprostszym z całej grupy 20 standardowych aminokwasów białkowych. Jako jedyny z nich nie pojawia się w organizmie w dwóch zupełnie przeciwnych postaciach. W sztuczny sposób, czyli w warunkach laboratoryjnych glicyna otrzymywana jest w reakcji kwasu chlorooctowego z amoniakiem. Sama glicyna stanowi nieco ponad 7% ogólnego składu reszt aminokwasowych jakie występują w białkach. Jeżeli chodzi o funkcje fizjologiczną jedną z najważniejszych jest na pewno to, że ten aminokwas przede wszystkim spełnia rolę przekaźnika w ośrodkowym układzie nerwowym. Tworzy także sole żółciowe poprzez sprzęgnięcie z pierwotnymi kwasami żółciowymi. Glicynę nazywa się aminokwasem endogennym nie bez przyczyny. Ludzki organizm jest tak skonstruowany, że w większości przypadków nie ma najmniejszych problemów z jej syntezowaniem. Glicyna bardzo często ulega licznym przekształceniom w efekcie czego powstaje seryna. Metabolizm glicyny nie zawsze przebiega bezproblemowo. Czasem bywa tak że niesie za sobą pewne schorzenia jak np. nieketonową hiperglicynemie.
